Dag 30 t/m 34 Inka Jungle trail! + dag 35

Hola!

We zijn gisteren veilig aangekomen in cuzco na een 4 daagse trekking van cusco naar machu pichu.

De eerste dag hebben we bergafwaards gefietst. We begonnen op 4400 meter hoogte en daalden 80km lang totdat we in het amazone gebied aankwamen op 1000meter hoogte.
Het fietsen was heel leuk, soms gingen we wel harder als 65km/h! Ofroad heb ik ook lekker gestunt met de fiets. Hierna zijn we gaan raften door de rivier. Dit was heel erg leuk! alleen we zijn zo nat geworden! Ook waren we waren vergeten de kleine camera, telefoon en portemonnee uit onze zakken te halen en waren onze schoenen zeik en zeik nat. Er was een meisje uit de boot gevallen maar gelukkig was ze niet ergnstig gewond. Alleen wat schaafwonden van de rotsen.
Hierna reden we in het donker door de jungle een half uurtje krossend richting het hotel. Met zijn 20en gepropt in een turkenbus.

De tweede dag hebben we in 10 uur ongeveer 25km afgelegd en gelopen over de oude inka paden.
Halverwege de tocht begonnen onze schoenen eindelijk op te drogen. Ik wastte 1 van mijn 2 T-shirts en knoopte hem vast aan mijn rugzak zodat hij kon drogen. Helaas ben ik mijn reserve T-shirt verloren en moest ik dus elke dag in hetzelfde bezwete shirt lopen.
Later in de middag kwamen we aan bij de Hot springs. Dit zijn baden waar de vulkaangassen het water op hebben gewarmt. We zijn er niet in geweest omdat het te druk was. Wel hebben we een half uurtje uitgerust langs de rivier.
Nog 1 uur verder gelopen kwamen we aan bij ons Hostel.

De derde dag begonnen we om half 8 met lopen. Een half uur later kwamen we boven aan de berg waar wij zouden Kanopyen. Dat is een kabelbaan waar je in je eentje vastgebonden naar beneden raced.
Met 65km/h gleden we van bergtop naar bergtop totdat we beneden waren.
Na de lunch liepen we langs het treinspoor richting Machu pichu town. Ongeveer 2,5 uur later gingen we even rusten langs de rails. We zagen in de verte een hondje huppelend aankomen, spelend met 2 peruaantjes.
Hij bleef een tijdje bij ons totdat in de verte de trein begint te toeteren. Darifa haalde de hond van het spoor af en bleef even bij het hondje staan. We pakten snel onze spullen van het spoor en wachten totdat de trein langs kwam. Het hondje begon in paniek te raken na nog een harde toeter en rende keihard weg. De 2 meisjes die met het hondje aan het spelen waren keken het hondje na hoe hij in de verte rende. Even later zagen we dat hij het niet heeft gehaald. De hond rende zo hard als hij kon, niet bedenkent dat hij gewoon links naast het spoor kon staan. Hij probeerde over te steken maar de trein reed over hem heen. Hij lag door midden! Hier begon ons geluk op te raken. Onze dag was zo goed als verpest en we hadden geen energie meer om verder te lopen. Gelukkig kon een goed hotel ons een beetje opwarmen en kregen we lekker biefstuk te eten.

De volgende ochtend stonden we om 4 uur snachts op om al om half 5 richting machu pichu te lopen.
Gelukkig hadden we een goede zaklantaarn bij ons want je zag helemaal niks!
Het was heet maar gelukkig begon het een beetje te regenen, dacht ik...
2 uur later kwamen we zeiknat bij de machu pichu ingang. Gaat het nog opklaren of blijft het regenen dachten we!? De gids beloofde dat het beter weer zou worden..
Onze tour was al afgelopen en we waren inmiddels zeik en zeiknat geregend tot op onze onderbroek en sokken na. Wat een rot dag, we zagen helemaal niks van machu pichu door alle wolken.
2 uur zeiknat gewacht onder een terrasje en nog klaarde het niet op.
Met droevige gezichten namen we de bus naar beneden. Eenmaal in ons hotel konden we een beetje opdrogen en wat eten halen.

Wat een geluk! het klaart een beetje op! We pakten snel de spullen die we nodig hadden en gingen weer met de bus naar boven. Is het toch nog een mooie dag geworden!
We konden alles goed zien en we waren bijna de enigen op machu pichu!
om half 5 komen we erachter dat we de trein niet gaan redden als we lopend naar beneden gaan dus we namen weer de bus..
Gehaast gingen we avondeten en pakten onze natte kleren in. Eenmaal bij het treinstation komen we erachter dat onze paspoorten kwijt zijn! Wat een ongeluk!!! Ik begin overal in het dorpje te rennen waar we eerder zijn geweest. Het hotel, het restaurant, de winkels... maar niks.. Ook de politie heeft geen melding gehad. Het is inmiddels 18:35 en de trein vertrekt om 18:45! Snel ren ik terug naar het treinstation en leg de controleur uit wat er aan de hand is. Hij laat ons gelukkig de trein in maar onze paspoorten zijn dus zoek!

Ik stel een plan op voor mezelf. Wat gaan we nu doen denk ik... Politie, Tourgide, hotel, busstation komt bij me op. Later die avond bedenk ik me dat tijdens het gehaast in de bus de paspoorten zijn gevallen. De volgende dag (Vandaag dus) bellen we naar de busorganisatie met geen gehoor. het nummer klopt niet! Even later komen we erachter dat er een kantoorgebouw zit in cusco waar we nu zijn.
We gaan er met de taxi heen en laten ze bellen naar machu pichu. Na onze gegevens achter gelaten te hebben is het afwachten. De 5 komende minuten leken wel uren te duren.. Hebben ze het gevonden, ja of nee? Even later vertelde de mevrouw ons dat de passpoorten inderdaad zijn gevonden in de bus. Hoe gaan we er nu alleen aan komen? Machu pichu is 150km ver weg en de trein ticket is 90dollar heen en weer per persoon! Gelukkig konden we het laten opsturen via trein totaan een stadtje harverwege de rit. We namen voor 12sol per persoon (4 euro) een collectivo, dat is een gezamelijke taxi. Na ruim een uur kwamen we aan bij het station en konden we onze passpoorten ophalen. Wat een opluchting!

We kunnen weer verder! 3 augustus vliegen we richting lima waarna we de bus naar trujillo nemen om familie te zien. Deze komende dagen blijven we rond omgeving cuzco.

De voorgaande dagen komen nog! Maak je geen zorgen, die worden niet zo lang als deze.